KEREMİN DİLİNDEN

Şubat 2008
Bu ay,annem ve babam için epey bir yorucuydu.4 dişim birden hücum ednce,gecelerim ağrılı geçti.Gündüzleri de huysuzdum.Patladılar da rahatladım.Ama bu kez de babaannemler gelince epey bir şımardım.Hatta geceleri uyanınca;abartılı ağlama krizlerim bu ay bizimkileri epey bir yordu.Gündüzleri de dikkat çekmek için eşya fırlatarak bizimkileri diken üstünde oturttum.Anlayacağınız 2 yaş belirtileri,2 yaşımın dolmasıyla tamamen başladı.Ne erken,ne daha geç....
Ayın 25inde dedemler Sivasa giderken;yne çok üzüldüm.Dedem beni bırakırken ağladı.Benim de gözyaşımı sildi mendiliyle...
Ocak 2008
Bu ayın ilk gününü anneannemlerde geçirdik.Onlardan ayrılırken,yine hüzünlendim.
Birkaç gecedir,uyanıp yönümü şaşırıyodum dün geceye kadar.Sonra da ağlıyordum.Artık,salona değil de annemin yanına gitmeyi öğrendim uyku sersemi de olsam,mecburum .gecenin bir yarısı salonda işim ne?Bu iki deli de attılar beni odalarından,ben de zorla gelirim böyle...Sabah annem,beni yanında görünce çok şaşırdı.(Ağlamadığım için, sesimi duymadılar çünkü).
Aralık 2007
4 Aralık 2007 günü tv de film izlerken,zapping yapan babamı, bağırarak protesto ettim.Artık benim de zevklerim var,isteklerim var.Yine 4 Aralık günü,ilk defa ,üzerimdeki ceketin önce kollarını çıkardım.Sonra da ceketi başımdan çıkardım.
Babam bana 'arap kızı'şarkısını öğretmeye çalışıyor.(yağmur yağıyo,seller akıyor,arap kızı camdan bakıyor)
Babam beni kızdırdığı zaman 'yapma baba,yapma baba'dye bağırıyorum.Babam da taklidimi yapıyor.
Benimle markette alışveriş yapmak,artık hiç te öyle kolay değl.Farkındayım ama ,alışveriş sepetini ben sürmeliyim.Hem de kimse ellememeli.Öyle de güzel sürüyorum ki,sağı solu kıra döke.Biraz yön vermeye çalışsalar çığlığı koparıyorum.Onlar da bazen alışverişi tamamlayamadan çıkmak zorunda kalıyorlar.
.YKM de en sevdiğim şey,arabaya binmek.Jetonumu ben atıyorum.:)(birara bunlardan korktuğum zamana acıyorum.Nasıl bir zevkten mahrum etmişim kendimi aylarca....)
23 Aralık günü babamla hastaneye gidp bebekleri gördüm.Babamla arabada şarkı söyleyerek döndük.Artık 'araba geldi ,durakta durdu bippp'in tamamını söyleyebiliyorum.'Arap kızı'nı da çözmek üzereyim.
24 Aralık günü akşamüstü elektrikler kesildi.Annem ve babamla gölge oyunu oynadık.Mum ışığında,duvara düşen gölgeler çok ilgimi çekti.Ben de yaptım.
Annem bana 'elma şekerim 'dediği zaman,aklıma elma düşüyor.Annemden elma istiyorum.Herhalde o da bana bu nedenle sürekli 'elma şekerim'diyor.
Çok kitap okuyoruz çok.Süpersonik bir kitap canavarıyım.
Haaa,emziği bırakalı 10 gün oldu.Ama çok zorlanıyorum.10 gün öncesine kadar patlakla idare ediyoduk.Gelişim uzmanı,patlağı , zevk almadığı için kendikendine bırakır demesine rağmen,sevgili annem kendi başına iş yapıp,emziğimi çöpe atmış(bana öyle söyledi).Tak diye ortada kaldım.Halbuki ben kendim bırakacaktım......
Annemerin odasındaki yatağımdan ,sesimi duyuramadığım için gece kendimi atmam olay oldu.Ertesi gece de aynı hadise yaşanınca ,odamı ayırmaya karar verdiler.Artık büyüdüm mü yani,kenarsız yatağımda yatıyorum?Tabi annem,yatağın kenarına yorgan döşek dolduruyor.Düşersem,bişey olmasın die.........2007 nin son bombası bu idi arkadaşlar...

Kasım 2007

İstediklerim yapılmadığı zaman hemen sinirleniyor ve çığlık atıyorum.
Annemin ve babamın istediği şeyleri onlara getiriyorum.Tam bir görev adamı oldum.
Mutlaka bir işim oluyor.Boş gezenin boş kalfası değilim anlayacağınız...
Hareketlerim daha dengeli oldu.Mesela ,kamyonumu artık koşarak sürüyorum.
Akşamları yatmadan önce içtiğim biberon mamamı,bu ay koltuğumda ,tv nin karşısında içmeyi keşfettim.Her ne kadar ,beni yatak odasına yöneltmeye çalışsalar da ,'koğtuk koğtuk'diyerek salona gidiyorum.(9 Kasım'dan beri)Artık benim de kendime göre zevklerim var.Herkes saygı duysun lütfen...
Geçenlerde büfeye boyumun yetiştiğini farkettik.Şaka maka,eskiden o çok merak ettiğm cıncık mıncıkların hepsi şimdi beş parmak ötemde duruyor.Bana ;sadece kolu kendime çekmek kalıyor.Geçenlerde,ilk defa boyumun yettiğini farkedip,açtım açmasına,ama etrafımda annem oldukça,değil beş parmak öte,elimde olsa,tadını çıkara çıkara kırıp dökemeyeceğim anlaşılan.'hayır Kerem,olmaz Kerem'.Bu ne yaaaaa!....Ben çocuğum çocuk.

Ekim 2007
Arkadaşım Serap, benim kitabımı elimden alıp 'vermem'diye bağırınca,bazı şeylerin bu şekilde elde edilebileceğini öğrendim.Ben de ,annem ve babama benden birşey istedikleri zaman 'vermem'diyorum.
Tailde Sivas'a gittik.Bayram benim için çok keyifli idi.Herkes benim masum yüzüme aldanıp,bütün çocuklarla iyi geçineceğimi düşünüyordu.Ama Serap'tan öğrendiğim gibi,eşyalarımı kimin elinde gördüysem 'vermem'deyip çekip aldım.Ben aslında kuzenlerimle oynamak istiyordum ama sevgi dilimi yanlış kullanınca benden biraz korktular.Ben de onların korktuklarını anlayınca değişik hareketler geliştirip üstlerine gittim..Mesela 'kafa atmak'.Annem ve babam 'hayır Kerem' demekten nasıl yorulmadılarsa,ben de orada hiç yorulmadım.
Bayram sonrası;Hatice Hala ile fırına yemek götürmüştük.Tepsimizi fırında bıraktık diye gelene kadar ağladım.(bu arada Hatice Teyze ,ona 'hala' dememi istedi.Ben de onu kırmadım)
Geçenlerde annem,babamın terliklerini yerine koymamı istedi.Ben de 'mam' takısını bilir kişi olarak koy fiilinin yanına ekledim ve 'koymam 'diye bağırdım.
Bayram öncesi vurulduğum grip aşısı ters mi tepti anlayamadım.Önce şiddetli bir grip,arkasından öksürük krizi...Tabi sonra da ağlama krizi...Özellikle geceleri beni yatırmadı bu öksürük.Sivas'ta da devam etti.Şimdiler de biraz toparlasam da ,hala öksürüyorum.
Haftasonu Özgür Eniştemi keskin hafızamla şaşırttım.Anahtarım nerde diye soruyordu Derya teyzeme.Televizyonun üstündeki anahtarı ona gösterdim.
Kimi yalınayak görsem,hemen dolabı açıp terlik çıkarıyorum.Annemi utandırdım geçenlerde.Misafire terlik vermeyi unuttu.Ben de hemen terlik verip annemin açığını kapadım.
Annem biraz hasta olduğu için ona masaj yapıyorum 2 gündür.24 Ekim'de annemin yanağına bir öpücük kondurdum.Annem çok duygulandı.



Eylül 2007
Bu ay,annem işe başladı. Hatice Hala bana bol bol yemek yedirdi.Annem evde yokken,zayıflamamdan çok korktu.Öğleden sonra annemin evde olmadığını bildiğimden mi, anlayamadılar ama ,öğle arası babamla görüştükten sonra 1.30 ta yatıp 4.15 te kalktım..
Tuvalet eğitimi hala devam ediyor.Ben canım istediğinde haber veriyorum.Canım sıkılıyor,bazen gereksiz yere haber veriyorum.Emzik te bizmkilerin başına bela oldu.Nasıl bırakabileceğimi düşünüyorlar.Eylül sonu Gelişim uzmanıma aylık kontrole gittik.Emzik bıraktırma çalışmalarına bu ay başlayacaklarmış.Onlar annemle konuşurken,ben bir yandan oradaki oyuncaklarla oyun oynuyor,bir yandan onlara laf yetiştiriyordum.Annem lunaparktan korktuğumu söyledi.Ben de koşarak 'park park 'dedim.Anlatabilsem anlatcam ama...Gelişim uzmanı da 'Kerem çok dikkatli bir çocuk' dedi.Emzikten bahsederken de aynı şeyler oldu.Yani anlayacağınız,onlar emziği alacaklarmış ta ,ucundan hergün biraz keseceklermiş te,hava alacağı için ben de emziği bırakacakmışım.....Akşam oldu,annem emziğe delik açmış ,bana getirdi.Çok etkilemedi beni llk gün,ertesi gün ,bu delik biraz büyümüş,biraz sızlanarak uyudum.3. gün baktım ,bu neeeeeee?Ya olacak gibi değil ,Beni sallayan annemi durdurdum,gittim diğer emziğimi getirdim.Bir de onlar sürekli 'patlak emzik 'dedikleri için,ben de anneme beyaz emziği gösterip 'pattak' dedim.Ertesi gün,hatice Halama da patlak emziği gösterip,yanıma yeşil emziği aldım.O günden beri emzik bıraktırma çalışmalarına ara verdiler.Ama tuvalet eğitimi son gaz devam ediyor.
Sabahları,Hatice Teyze'nin eline yumurta kabını verip 'ıkkaaa'diye bağırıyorum..
Sandalyeleri sürüklemeye bayılıyorum.Orta sehpayı iyice babama yaklaştırıp,kucağına zıplıyorum.(bıktırana kadar)



Ağustos 2007
Bu ayın başında Mersin' de tatil yaptık.Çok keyifli idi benim açımdan.Ama bizimkiler epey bir yoruldular.Deniz ve gerçek havuzla tanıştım.(Bana da şişme bir havuz almışlardı.Bu kelimeyi oradan tanıyorum.)Suyla oynamaya ve yıkanmaya bayıldığım için,annem ve babam kendimi sonu görünmeyen mavi sulara bırakacağımı zannettiler heralde.Ben kumsala takılmayı daha çok sevdim.Onlar da biraz şaşırdılar.Ellerime kum yapışınca,sinirlenip ağlıyordum.Annem ve babamsa gülüyorlardı...
Bu ay,tatil dönüşünden 1 hafta sonra,sitem yokoldu,Bazı sistemlerin çöktüğünü öğrendik.Büyük bir hayalkırıklığı yaşadık.Yine de sabırla bekliyoruz Can Abi'ye güvenerek....
Geçenlerde Lunaparka götürdüler beni.Bakalım korkumu yenmiş miyim diye...Elma kurdu neydi allahaşkına,önceki bindiğim bile daha iyiydi .Yukarı çık ,aşağı in,bi de annem yanımdaydı ama ben yine de ağladım.Sonra dönmedolap sakin olur dediler.Babam ,'Kerem'i ben tutayım' dedi.Ben anneme gitmek istedim.Babamın korkabileceğini sezdim galiba.Tepede durmadık mı,şansıma bir de rüzgar çıktı.Babamı görseniz,Fulya iyi ki sen tutmuşsun Kerem'i demez mi,neredeyse korkusundan ağlayacak...Ben mi ?Bas bas ağlıyorum ben.. Annemi bile korkuttuk sonunda.Babam 'Fulya düşüyoruz,aşağı bakma diyor.Annem bir yandan gülüyor.Bir yandan bana 1km aşağıdaki çocukları gösterip,dikkatimi dağıtmaya çalışıyor.Aşağı geldik ve durdurduk dönmedolabı da...Hızlarını alamayan anne ve babam ısrarla birşeyi sevmemi bekliyorlar.Hah çarpışan otolar...Neyse bindik.Bir tanesi bize şiddetli bir şekilde çarpmaz mı?İşiniz ne ,araba ile geziyoruz işte...Başladım ağlamaya...En baştan ,lunapark korkumu yenemediğimi anlasalardı,belki herşey daha kolay olacaktı..Ağlayarak girdiğim lunaparktan çıkarken,gülüyordum.Çok sevinçliydim.



Temmuz 2007
Annemle köpükten balonlar yapıp, balkonda onları izliyoruz.Kitap okumayı ve balkona çıkmayı çok seviyorum.Akşam üstü annem babam ve ben parka gidiyoruz.Ben bisikletime biniyorum.Ama henüz pedalleri çevirmeyi beceremediğim için ,babam tutacaktan tutup götürüyor beni.Parka gelince bisikletimden inip,kaymacadan kayıyorum,tahtarevalliye biniyorum.Her gidişimde parkta bir arkadaşım oluyor.Arkadaşımın elinden tutup ,onunla geziyorum.
Çok iştahlı bir çocuk olduğum söylenemez.Ama annem gibi,ben de nutella delisi oldum çıktım.(her ne kadar annem aburcuburcu olmamı istemese de)

Haziran 2007
Mayıs 2007

Nisan 2007

20 Nisan sabahı zeytinin çekirdeğini çkarmayı öğrendim.


Mart 2007

Şubat 2007
Şu sıralar yaptığım en güzel şey,yürümeye cesaret etmek.Birkaçgün önce annemi ya da babamı da peşimden sürüklüyordum gittiğim yerlere.Artık onlara ihtiyaç duymuyorum.(24 ŞUBAT)