Kerem şu günlerde öyle tatlı ,öyle bilmiş oldu ki,istiyorum ki herbirşeyini kaydedeyim.Bugün ben mutfakta tatlı hazırlarken verdim eline çatalları.İçeri gönderdim.Kulağım Kerem'de.Bu babaannenin,bu dedenin,bu babamın...diyor aşkım.Açıklamalı yani...Sonra ben tabakları kaldırırken,çatalları topladı,gitti mutfağa..Hani kirlilerin nereye gideceğini bildiği gibi,alışmış bir edayla hepsini lavaboya bir savuruşu vardı.Önce yere düştüler sandım.Bi baktım Kerem ellerini çırparak dönüyor.İşim bitti diyen tavrıyla.
Düşünüyorum da;bizim çocuklarımız anne baba oldukları zaman,bir insanı takip edebilecek ve çocukluğunun tamamını kapsayabilecek boyuttaki hafıza kartları çıkacak mı ve onlar da daha başka şeylerin hayalini mi kuracaklar?
Öyle olabilseydi eğer küçük dünyam,herhalde bu yaptıklarını yazmaya gerek duymaz;bu duygudan mahrum kalırdım...
Seni seviyorum küçük bilmiş kuzu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder